Feliks Magat spada u istu grupu kao Jup Hejnkes. Teško je odrediti da li su bili uspešniji kao fudbaleri ili treneri. Ali za razliku od Hejnkesa, uglavnom omiljenog među igračima, Magat je od fudbalskog umetnika postao trener tiranin kome su igrači nadenuli nadimak “Sadam”.

Kao fudbaler je jedan od najboljih u istoriji Bundeslige. Ikona Hamburgera. Čitavu bundesligašku karijeru, ukupno deset sezona, proveo je u ovom klubu, ne računajući fudbalski početak u rodnom Ašafenburgu i prve dve profesionalne sezone u Cvajti, u dresu Sarbrikena.

Rođen je u pomenutom gradu na severozapadu Bavarske od oca Portorikanca i majke Nemice. Nisu bili u braku. Otac je bio vojnik u američkoj bazi i godinu dana posle Feliksovog rođenja vratio se u Portoriko. Magat se prvi put čuo sa ocem kada je već imao 15 godina.

U međuvremenu je veoma mlad pokazao talenat za fudbal. Isticao se kao kreativan vezni fudbaler.

Dok je igrao u Sarbrikenu trener mu je bio Slobodan Čendić, a saigrači Metodije Spasovski i Husnija Fazlić, legende skopskog Vardara i banjalučkog Borca. Zajedno su obezbedili ulazak u Bundesligu, ali je klub tada doveo Kuleta Aćimovića iz Crvene zvezde, a Magata je kupio Hamburger za današnjih 285.000 evra.

U najvećoj nemačkoj luci počeo je da se stvara jedan od najboljih timova Bundeslige svih vremena, a Magat je postao jedan od najvažnijih šrafova zajedno sa Kevinom Kigenom, Horstom Hrubešom, Manfredom Manijem Kalcom, Ivanom Buljanom, golmanom Kargusom.

Sa Hamburgerom je tri puta bio prvak Bundeslige, četiri puta vicešampion, osvojio je Kup kupova i Kup šampiona i još jednom igrao finale Kupa šampiona. Njegovi golovi u finalima protiv Anderlehta u Amsterdamu ’77 i Juventusa u Atini ’83 pomogli su HSV-u da osvoji jedina dva međunarodna trofeja u istoriji.

Ima i izgubljeno finale Kupa UEFA 1982. kada je Hamburger u polufinalu bio bolji od niškog Radničkog.

Učio od Zebeca i Hapela

Imao je sreće da ga tih godina treniraju velika imena poput Branka Zebeca i Ernsa Hapela za koje će kasnije kad je postao trener reći da su mu bili najveći uzori.

Tokom igračke karijere imao je važnu ulogu i u reprezentaciji SR Nemačke. Debitovao je 30. aprila 1977. u prijateljskoj utakmici protiv Jugoslavije u Beogradu. Zaigrao je tada u drugom poluvremenu umesto Hajnca Floea.

Ukupno je odigrao 43 utakmice za nacionalni tim i uz osvojen Evropski šampionat 1980. u Rimu, dva puta je bio finalista na Svetskim prvenstvima, 1982. u Madridu i četiri godine kasnije u Meksiko Sitiju.

„Poslednji diktator u Evropi“

Koliko je kao fudbaler važio za umetnika sa loptom, toliko je kao trener brzo stekao imidž tiranina. Igrači su mu davali nadimke kao što su „Sadam“ po Sadamu Huseinu ili „Kualiks“, što je kombinacija njegovog imena i nemačke reči „kualen“ što znači „mučiti“. Fudbaleri su ga u šali opisivali kao „poslednjeg diktatora u Evropi“.

Postao je poznat po napornim treninzima, stavljajući akcenat na disciplinu i kondiciju. Među igračima nije popularan, ali je kao trener veoma uspešan, poput njegovih uzora Zebeca i Hapela.

Ukupno je tri puta proglašavan za trenera godine u Bundesligi. Uostalom, jedini je trener u istoriji nemačkog fudbala dve godine uzastopno osvajao duplu krunu – Bundesligu i DFB kup – naravno sa Bajernom, 2005. i 2006. godine.

Titula sa Džekom i Misimovićem

Šampion Nemačke bio je i sa Volfsburgom 2009. kada su Edin Džeko i Brazilac Grafite činili najbolji tandem Bundeslige, a Zvjezdan Misimović bio jedan od najistaknutijih igrača.

Feliks Magat je ušao u istoriju nemačkog fudbala kao jedan od osmorice igrača koji su titule u Bundesligi osvajali i kao fudbaleri i kao treneri. Takođe je jedan od sedmorice trenera koji su šampioni Nemačke bili sa dva različita kluba.

Bogata karijera, nema šta.